Janek próbuje czegoś nowego

Pstryknij palcami i wyjaśnij dzieciom, jak trudno się tego nauczyć, kiedy się jest małym dzieckiem.
Zależnie od potrzeb możesz także opowiedzieć, kiedy Tobie ostatecznie udało się tego nauczyć.

• Wyjaśnij, że wymagało to czasu i ćwiczeń.
• Powiedz, że niektórym osobom udało się tego nauczyć przed Tobą, ale byli też tacy, którzy opanowali pstrykanie palcami później niż Ty.
• Może ktoś pokazał Ci, jak ułożyć palce, aby pstryknięcie się udało?

Wyjaśnij dzieciom, że gdyby nie wytrwałość, byłbyś/byłabyś dziś dorosłą osobą, która nie potrafi pstrykać palcami.

Poproś, by każde dziecko opowiedziało swojemu sąsiadowi o jakiejś umiejętności, której było mu się trudno nauczyć.

Wskazówka dla nauczyciela: Skorzystaj z wszelkich przykładów własnych zdolności motorycznych lub manualnych, z którymi dzieci mogą się zidentyfikować (może to być np. wydmuchiwanie baniek, prawidłowe trzymanie ołówka, zakładanie płaszcza lub rękawiczek, przeskakiwanie przeszkód,
zanurzanie twarzy w wodzie itp.).

• Powiedz dzieciom, że przeczytasz im historyjkę o Janku.
• Wyjaśnij, że Janek próbuje nauczyć się czegoś nowego, ale przychodzi mu to z trudem.
• Pokaż dzieciom ilustrację do lekcji.

Przeczytaj na głos następującą opowieść:

Janek wziął głęboki wdech i wspiął się na równoważnię. Zrobił mały kroczek i zaczął się chwiać. Próbował zrobić kolejny krok, ale spadł z belki na bok i wylądował na ziemi.

Wrócił na równoważnię i stanął tak, że palce stóp miał skierowane na boki, a nie w stronę końca belki. Janek przesunął w bok lewą stopę, a potem prawą. Znów zaczął się chwiać i spadł z belki do przodu. Usiadł na trawie. Wargi zaczęły mu drżeć.

Powiedział sobie: „Nie jestem w tym dobry. To za trudne”. Łzy pociekły mu po policzkach.

Kilka chwil później do równoważni podeszła Zosia. Wspięła się na belkę, rozłożyła ramiona i zgrabnie przeszła na drugą stronę, stawiając jedną stopę przed drugą.

Janek był zdumiony. „Jak to zrobiłaś?” — zapytał.

„Dużo ćwiczyłam” — odpowiedziała Zosia. „A poza tym tata trzymał mnie za rękę, kiedy uczyłam się utrzymywać równowagę”.

„Aha” — powiedział Janek i spuścił wzrok.

„Mogłabym ci pomóc” — zaproponowała Zosia.

„No dobra, spróbuję jeszcze raz” — odparł Janek.

Wdrapał się na równoważnię i rozłożył ramiona tak, jak to wcześniej robiła Zosia. Zosia wzięła go za rękę i pomogła mu złapać równowagę. Janek zrobił krok naprzód, a Zosia szła obok. Tym razem już się tak bardzo nie chwiał. Zrobił kolejny krok, a potem jeszcze jeden. Po krótkim czasie Jankowi udało się dojść do końca belki. Był bardzo szczęśliwy!

Możesz zadać dzieciom następujące pytania:

• Jaki problem pojawił się na początku opowieści?
• Co Janek zrobił, żeby samemu go rozwiązać?
• Dlaczego Janek się zniechęcił?
• O czym Janek myślał, siedząc na trawie?
• W jaki sposób został rozwiązany problem Janka?

Poproś dzieci, aby w parach ze swoimi „kolegami konstruktorami” zbudowały model, który będzie przedstawiać, jak jedno z nich z trudem próbuje się nauczyć czegoś nowego.

Wskazówka do ćwiczenia: Jeżeli dzieci będą mieć problem z wymyśleniem tematu modelu, możesz dać im kilka przykładów, takich jak nauka gry w piłkę, huśtania się na huśtawce, jazdy na hulajnodze albo pływania. Możesz także ułatwić dzieciom zadanie i poprosić, aby zbudowały Janka na równoważni.

Poproś dzieci, aby pokazały wszystkim swoje modele. Możesz zadać dzieciom następujące pytania:

• Czy zadanie z przedstawionego modelu było trudne?
• Jak się czuliście, próbując sobie z nim poradzić?
• Próbowaliście cały czas czy robiliście przerwy? Poddaliście się? Poprosiliście kogoś o pomoc?
• Jak się czuliście, gdy wam się udało?

Wyjaśnij dzieciom, że na torach przeszkód ustawia się specjalne obiekty, których pokonanie nie jest łatwe. Aby dotrzeć do mety, potrzeba siły i wytrwałości.

Poproś dzieci, aby pojedynczo lub w parach z "kolegami konstruktorami” zbudowały przeszkodę.
Połącz wszystkie przeszkody tak, aby powstał tor dla Janka i Zosi.
Poproś każde dziecko, które zbudowało model, aby opisało, jak powinno się pokonywać ukazaną przeszkodę.
Poproś dzieci, aby z użyciem figurek Janka, Zosi lub innych urządziły „bieg” przez tor przeszkód. Niech reszta grupy dopinguje zawodników!

Obserwacja poniższych umiejętności ułatwi Ci sprawdzenie, czy dzieci rozwijają się pod względem społecznym i emocjonalnym.

• Dzieci potrafią wykazać pewność siebie w podejmowaniu się nowych zadań.
• Dzieci potrafią zidentyfikować swoje myśli i uczucia.