Zuzia czuje sie zawstydzona

Powiedz dzieciom, że opowiesz im historię o sytuacji, w której Zuzia poczuła się bardzo zawstydzona.
Wyjaśnij, że ludzie czują się zawstydzeni, gdy im się wydaje, że zdaniem innych ludzi zrobili coś niemądrego.

Pokaż dzieciom ilustrację do lekcji.

Przeczytaj na głos następującą opowieść:

To był najbardziej zawstydzający dzień w jej życiu. Zuzia nie potrafiła przestać myśleć, że inne dzieci się z niej śmieją. To nie było zabawne. Ani trochę. Na domiar złego musiała się przebrać w rzeczy z awaryjnej torby pani Pączek.

Wszyscy wiedzieli, co oznacza zmiana ubrania. To znaczyło, że przydarzył ci się „toaletowy wypadek”. Odkąd Zuzia zaczęła chodzić do przedszkola, przytrafiło się to kilku dzieciom. Nauczyciele zawsze przypominali, że małym dzieciom takie rzeczy się po prostu zdarzają. Ale to było bez znaczenia. To niczego nie zmieniało, bo Zuzia wcale nie zmoczyła bielizny. Tylko co z tego, skoro i tak musiała się przebrać w rzeczy z „torby toaletowych wypadków”.

Posłuchajcie, co się naprawdę stało. Zuzia bawiła się z przyjaciółmi przy stoliku z wodą i piaskiem. Były tam figurki wielorybów i rekinów, muszle i łopatki. Dla Zuzi, Janka, Zosi i Maćka najlepszą zabawą było ściskanie wieloryba, tak aby woda tryskała mu przez nozdrza. Maciek chciał ich rozśmieszyć, więc podniósł wysoko wieloryba i mocno go ścisnął. Strumień wody wystrzelił ponad stolikiem do ćwiczeń sensorycznych i zmoczył przód ubrania Zuzi. Ależ to było nieprzyjemne!

Pani Pączek nie była zadowolona, że Maciek nie zastosował się do zasady „woda zostaje na stoliku” i że żadne z dzieci nie założyło fartucha. Co gorsza, gdy Zuzia poczuła zimną wodę, pisnęła głośno, a wtedy Zosia, Janek i Maciek zaczęli się śmiać jeszcze bardziej. Nie zwrócili wcale uwagi na to, że Zuzia już się nie uśmiechała.

Wspólnie z dziećmi odpowiedzcie na pytanie, dlaczego Zuzia nie śmiała się, kiedy została oblana wodą, a dla innych było to zabawne.
Wyjaśnij, że gdy przytrafi się wstydliwa sytuacja, niektóre osoby nie potrafią od razu o niej rozmawiać. Czasami potrzebują chwili, żeby sobie wszystko przemyśleć.

Możesz zadać dzieciom następujące pytania:

• Jak myślicie, dlaczego dzieci różnie zareagowały?
• Dlaczego Zuzia była zawstydzona, że musi się przebrać?
• Wyobraźcie sobie, że Zuzia to wasza przyjaciółka. Co zrobicie, żeby pomóc jej poradzić sobie z zawstydzeniem?

Daj dzieciom zadanie: niech w parach ze swoimi "kolegami konstruktorami” zbudują postać, która czuje się zawstydzona — tak samo, jak Zuzia czuła się w opowiedzianej historii.

Powiedz dzieciom, aby nadały swym postaciom imiona i wymyśliły dla nich głosy. Następnie niech odegrają historię (posługując się postaciami jak kukiełkami i mówiąc ich wymyślonymi głosami), która wyjaśni, dlaczego postacie czuły się zawstydzone.

Zachęć dzieci, aby przypomniały sobie sytuacje, w których czuły się dumne.
Wyjaśnij, że osoba czująca zawstydzenie chciałaby się stać niewidoczna. Z kolei osoba, która zrobi coś dobrego, czuje dumę. Czasami, gdy zrobi się coś wyjątkowego, inni ludzie też mogą być z nas dumni.
Daj dzieciom polecenie: niech każdy zbuduje nagrodę dla przyjaciela/przyjaciółki i wyjaśni, dlaczego jest z niego lub z niej dumny.

Możesz zadać dzieciom następujące pytania:

• Czy potraficie przypomnieć sobie sytuację, kiedy ktoś (na przykład rodzice, dziadkowie, nauczyciel lub trener) był z was dumny?
• Czy byliście kiedyś dumni z innej osoby, która zrobiła coś dobrego?

Obserwacja poniższych umiejętności ułatwi Ci sprawdzenie, czy dzieci rozwijają się pod względem społecznym i emocjonalnym.

• Dzieci potrafią zrozumieć uczucia innych osób.
• Dzieci potrafią w odpowiedni sposób wyrażać emocje.