Zuzia ma swoje zdanie

Powiedz dzieciom, że przeczytasz im historyjkę o Zuzi i Zosi.
Wyjaśnij, że przy wyborze zabawy Zuzia zazwyczaj słucha przyjaciół, jednak w tej opowieści ma ochotę zrobić coś innego, niż chce Zosia. Zosia jest tym zdenerwowana.

Pokaż dzieciom ilustrację do lekcji.

Przeczytaj na głos następującą opowieść:

Pani Pączek mawia, że Zosia i Zuzia są jak siostry bliźniaczki. Na rozpoczęcie roku w przedszkolu przyszły z takimi samymi tornistrami i w takich samych butach. Zaplanowały, że w poniedziałki będą przychodziły z takimi samymi wstążkami we włosach. Zawsze wspólnie jedzą drugie śniadanie. Czas wolny spędzają zawsze w kąciku twórczym, gdzie wspólnie przygotowują książeczki dla swoich mam.

Pewnego dnia, po zakończeniu zajęć w kole, Zuzia i Zosia wzięły się za ręce, aby jak zwykle pójść do kącika twórczego. Tym razem Zosia poczuła jednak, że Zuzia ciągnie ją w inną stronę. Zuzia stwierdziła, że dla odmiany chciałaby poukładać puzzle i zagrać w jakąś grę.

Zosia była zaskoczona, że Zuzia w ogóle coś takiego zaproponowała.

„W kąciku gier i puzzli nie można robić książeczek dla mam. Nie można zrobić tam nic, co zabiera się do domu! Układanie puzzli może trwać strasznie długo, nawet cały czas wolny” — pomyślała Zosia.

Jednak Zuzia nie zmieniła zdania. Lubi siedzieć i w spokoju układać puzzle. Poza tym jej mama ma już cały stos książeczek z zeszłego tygodnia.

Zuzia zachęcała Zosię, aby raz spróbowała czegoś innego, delikatnie ciągnąc ją za rękę w stronę kącika z grami i puzzlami. Zosia nie miała na to ochoty. Wyszarpnęła rękę z dłoni Zuzi, złapała się pod boki i pomaszerowała w swoją stronę, zdezorientowana tym, że Zuzia chce spróbować czegoś nowego. Przecież nigdy nie bawią się puzzlami i grami!

Zuzia i Zosia zazwyczaj były bardzo zgodne, ale tym razem miały różne zdania. Zuzia nie wiedziała, co zrobić. Poszła do pani Pączek i poprosiła o pomoc.

Możesz zadać dzieciom następujące pytania:

• Jak myślicie, co pani Pączek zaproponowała Zuzi?
• Jak można by rozwiązać ten konflikt?
• Czy wasi przyjaciele lubią rzeczy, których wy nie lubicie?
• Czy czasami powoduje to problemy?

Poproś dzieci, aby wspólnie z "kolegami konstruktorami” zbudowały coś, co podoba się jednemu z nich. (Sprecyzuj, że nie chodzi o prawdziwe osoby.)
Następnie poproś, aby dzieci zbudowały coś, czego jedno z nich nie lubi. (Sprecyzuj, że nie chodzi o prawdziwe osoby.)

Wskazówka do ćwiczenia: Zaproponowanie określonych kategorii modeli (np. jedzenie, zabawki, zwierzęta, przedmioty znajdujące się w przedszkolu, przedmioty znajdujące się w sypialni, postacie z książek) pozwoli ukierunkować proces budowania i ułatwi porównywanie preferencji.

Poproś, aby pary konstruktorów pokazały swoje modele reszcie grupy. Zachęć dzieci, aby uzasadniły, dlaczego lubią rzeczy przedstawiane przez modele lub ich nie lubią.

Pomóż im zwrócić uwagę na podobieństwa i różnice między poszczególnymi dziećmi w grupie — szczególnie między rówieśnikami, którzy się przyjaźnią. Powiedz dzieciom, że szanujemy cudze upodobania i awersje, nawet jeśli różnią się od naszych preferencji.

Wydrukuj tabelę upodobań, która znajduje się w dodatku z ilustracjami.

Poproś dzieci, aby wymyśliły jakąś rzecz, którą inni mogą lubić lub nie, i zapytały o nią kolegów i koleżanki.
Gdy grupa wybierze temat, narysuj lub wklej odpowiedni obrazek w pustym polu u góry strony.
Następnie niech każde z dzieci odnajdzie na liście swoje imię i postawi znaczek wyboru, wskazując swój stosunek do tematu pokazanego na obrazku.
Gdy wszystkie dzieci odpowiedzą na pytanie, omów wyniki z całą grupą.
Dzieci mogą również wpisywać informacje do tabeli upodobań w czasie wolnym. Może to być dobrym ćwiczeniem domowym — dzieci będą zaznaczać w tabeli, co lubią lub czego nie lubią członkowie ich rodzin.

Wskazówka dla nauczyciela: Podkładki z klipsem do papieru ułatwią dzieciom poruszanie się po sali. Poza tym w ten sposób kilkoro dzieci będzie mogło jednocześnie zbierać odpowiedzi dotyczące różnych tematów.

Obserwacja poniższych umiejętności ułatwi Ci sprawdzenie, czy dzieci rozwijają się pod względem społecznym i emocjonalnym.

• Dzieci potrafią rozpoznać osobiste preferencje.
• Dzieci potrafią zrozumieć uczucia innych osób.